In Veluwe gedichten van mees Peet. Hij schildert met woorden en zinnen om de prachtige natuur weer te geven. Verder heeft hij oog voor bekende en onbekende gebeurtenissen. Of het nu gaat over Putten, Nunspeet, de bossen of zandverstuivingen, mees Peet dicht gewoon door. Kijk ook eens naar de Veluwe Verhalen.
Veluwe Gedichten
Bos van dansende bomen
(Sprielderbos)
Bijna duister is dit woud, zelfs overdag,
dan vecht de zon tegen het dichte bladerdak,
gevormd door hoge oude statige beuken
en grillige wintereiken door elkaar,
die met hun wortels de grond doorklieven,
geen ruimte bieden voor plantengroei.
Waar edelherten rustig kunnen dwalen
en everzwijnen rollend genieten
van de vochtige modder op de grond,
zoekt geruisloos een gladde slang haar weg
over het fluwelen mos op jacht
naar prooi, of een liefdesavontuur.
In de mist spelen de bomen hun spel,
dansen dan vaak in het weinige licht
een wals voor twee, of meer misschien,
vogels zingen voor hen puur hun aria,
haast een sprookjesbos, echt waar.
Je hebt geluk, als je de dansende bomen hebt gezien.
Fietsen over het Eibertjespad (1955)
Ik was nog maar klein
misschien maar net vijf jaar
zat achterop in het zitje
achter mijn vaders rug
Zo fietsen, was best fijn
voor mij geen bezwaar
’t was ook maar een kort ritje
naar Vierhouten en weer terug
We reden over het Eibertjespad
over knappende schelpen
in de mooie warme zomerzon
ik genoot toch best wat
Kon het ook niet helpen
toen opeens het gillen begon
die zwijnen uit de struiken
die ons volgden over het pad
Ja, dat konden we niet gebruiken
mijn vader gaf gas met de pedalen
mijn moeder en de rest van t grut
hijgde en reed ook met een flinke vaart
Zouden we het volgende wildrooster halen?
eindelijk hadden we het gered
de zwijnen staakten hun gejaag
bleven snuivend achter t rooster staan
Maar wat als het wolven waren geweest
hadden we het dan wel gehaald
of hadden zij dan gefeest?
Dat blijft toch maar de vraag.
Zandverstuivingen
Simpel zand, gedragen door de wind
neergestrooid met schijnbaar achteloze hand,
speelgenot voor menig kind
maar onvruchtbaar en te droog
misschien overbodige natuur
geen wuivend graan
of bloeiende piepers
maar geurende erica
en naar de wolkenlucht
wuivende vliegdennen
hardnekkige levermossen
en rond zoekende duinpiepers
het zandspinnetje dat schrikt
waardevolle natuur voor
de wandelaar die dat ziet
dwalend door dit lege land
zijn sporen achterlaat
in het eenzame zand
Pagina's: 12
