In Ameland Wadden gedichten van mees Peet lees je gedichten over één van de parels van de Wadden, over de schoonheid van deze natuur.
Het Oerd (prozagedicht)
Stoer torent de Oerblinkert boven de nederliggende duinen, die schijnbaar achteloos 
verstrooid hem schragen. Vochtige valleien geven stromend water de ruimte, waar het leven
nog ruimte heeft en lucht. Libellen vliegen traag rond en zwerven van plant naar plant.
Verborgen tussen riet, veen en helmgras zwerven stormmeeuwen en zilvermeeuwen
rond laag door de lucht. Broeden wulp, tapuit en visdief op hun kostbare eieren.
Slechts af en toe zoekt een eenzame wandelaar zijn weg. Soms opgehouden
door een diepere sleuf met water. Soms soppend door de natte kweldergrond.
Wolken drijven langs blauwe luchten, terwijl de wind speelt met vogels in de lucht.
Puur genot voor wie houdt van deze natuur.
Ode aan Ameland
Ik liep door de duinen
en traag over het strand,
waar de wind achteloos
mijn gezicht aaide,
was jij de schaduw,
de schaduw voor mijn licht.
Ameland, kostbare parel
in het grote Wad,
waar ben je nu,
de avondzon zakt weg
raakt ons doel uit het zicht,
of droom ik wat ik zeg?
De zee en ondiepe wateren,
getijden van de natuur,
hebben elkaar nooit ontmoet,
maar Ameland, mijn Ameland
is wat ik nodig heb,
een eiland, dat wat met me doet.
Windspiel aan zee
Hoog zomer op Ameland
spetterende badgasten in de zee
geen vuiltje nog aan de lucht
gewoon gezellig op het strand
Op die zomeravond nog niet zo laat
een noodroep vanaf een schip
de Windspiel dreigt te vergaan
als de reddingsboot het strand op gaat
Acht paarden onverschrokken gaan te water
een kreet, een mui, dan gaat het mis
edele dieren strijden voor hun leven
verdwijnen in de golven even later
Nog één keer, gehinnik klinkt
dan sluiten de golven zich
als een onmenselijk graf
alles naar de diepte zinkt
Aan het pad naar strand en zee
staat dit simpele monument
ter herinnering aan acht paarden
de zee nam hun zielen onverwacht mee
Kijk ook eens op de andere Wadden gedichten.
