Wolken en wind

In Wolken en Wind Wadden gedichten van mees Peet een ode aan de Wadden met eigen foto’s en tekeningen van wat het oog ziet en het hart raakt. De natuur die zich zelf schildert in wolken en wind.

Ribbels op het strand (copla)

Ik zag de ribbels op het strand
geweven door de straffe wind
golvend als een fluwelen doek
met kleine druppels in het zand

Het oog boven

Duistere lucht
flarden grijs

donkere figuren
in wolken

aaneen geregen
door de wind

een oog van
de blauwe hemel

knip oogt
vriendelijk

naar mij

Dali op Texel

Kleurenspel van nuances
donkere en lichte tonen
zachte penseelstreken
van een onzichtbare hand
de zwangere luchten
het riet langs de waterkant
het bijna buitenaardse en grillige
gezicht op ’t Texelse land
Een hand geschilderde droom foto
bijna surrealistisch
alsof Dali het toucheerde
het warmte en inhoud gaf

De wind wint

Als het strand door duizenden wordt bevolkt
die daar liggen te dralen en te bakken
het zand vervuilen met blikken en pakken
pas vertrekken als de lucht bewolkt

De vloed weer neemt wat was afgepakt
en door de toenemende wind de laatste badgast de aftocht blaast

Donkere lucht boven de Wadden

Donker is de lucht
overal waar ik kijk
dreigend de wolken
boven de golven
de grijze golven
van de woeste zee

Overal om mij heen
grijpt het duister
mij klemmend vast
striemt de wind
mijn gegroefde gelaat
staande op het strand

De regen slaat
neer op het witte zand
de storm zwelt aan
grijpt en wurgt alles
heeft nu vrij spel
en stuwt het water hoger op

De natuur maakt
verandert en verwoest
wat gisteren was
is morgen niet meer
dan is het weer stil
alsof er niets is gebeurd.