In Zee en Golven Wadden gedichten van mees Peet, een ode aan de Wadden. Met foto’s en tekeningen van eigen hand. Gedichten over wat het oog ziet en het hart raakt. Zee en golven Wadden gedichten bijzonder over emoties en ervaringen.
Zeezicht (tanka)
Traag rollen golven
na een eindeloze reis
het stille strand op
tot zacht rimpelend water
spiegel op het zand
Ik de zee?
Als ik de zee was,
zou ik spelen
spelen met zwemmers,
ze dragen op m’n rug
en zacht laten wiegen
naar het strand terug.
Als ik de zee was,
zou ik stormen,
bulderen met het vuil
en terug spuwen
naar de vervuilers
in hun gezicht.
Als ik de zee was,
zou ik de vissers dragen,
hen helpen met hun vangst
en de donder weren,
hen behoeden voor angst,
hun leven lang.
Als ik de zee was,
daalde ik tot mijn diepste
diepten, om te doorgronden,
Wie ons allen schiep.
Leeg
Hier en daar
een stap
en nog één
zo ver
het oog reikt
verlatenheid
traag is
mijn gang
eenzaamheid
slechts
drie kleuren
geel is het zand
blauw de lucht
grijs de zee
zo waait
mijn hoofd leeg
De zon knipoogt (Copla)
Traag zakt nu de avondzon weg
int zwarte water van de zee
knipoogt tenslotte naar wie kijkt
en neemt dan je gedachten mee
Geef een reactie